Χρόνιες Παθήσεις & Άσκηση
Σωματική Δραστηριότητα και Χρόνιες Παθήσεις
Οι ερευνητές ανησυχούν επειδή τα άτομα με χρόνιες παθήσεις δεν είναι αρκετά ενεργά
Το Ινστιτούτο George, για την Παγκόσμια Υγεία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης μέτρησε τη διάρκεια και την ένταση των επιπέδων φυσικής δραστηριότητας σε διάστημα επτά ημερών και συνέκρινε τους συμμετέχοντες, ασθενείς με κάποια χρόνια πάθηση και ασθενείς χωρίς χρόνια πάθηση.
Διαπίστωσαν ότι, όσοι έπασχαν από κάποια χρόνια πάθηση, ακόμα και από εκείνες που δεν περιορίζουν άμεσα την ικανότητα άσκησης, αφιέρωναν πολύ λίγο χρόνο στην άσκηση.
Περίπου 15 εκατομμύρια άνθρωποι στην Αγγλία πάσχουν από κάποια χρόνια πάθηση. Ανάμεσα τους περιλαμβάνονται καρδιαγγειακές παθήσεις (π.χ. καρδιακές προσβολές και εγκεφαλικά επεισόδια), παθήσεις του αναπνευστικού (π.χ. άσθμα) αλλά και ψυχικές καταστάσεις υγείας (π.χ. κατάθλιψη).
Οι χρόνιες παθήσεις δεν μεταδίδονται από άτομο σε άτομο, αναπτύσσονται συνήθως αργά και συχνά χαρακτηρίζονται από την ανάγκη για μακροχρόνια διαχείριση.
Οι υγιείς συμμετέχοντες ξοδεύαν περισσότερο από μία ώρα σε μέτρια δραστηριότητα (π.χ. ζωηρό περπάτημα και κηπουρική) και 3 λεπτά (11%) περισσότερο σε έντονη δραστηριότητα (π.χ. τρέξιμο και αερόμπικ) εβδομαδιαίως από εκείνους με κάποια χρόνια πάθηση.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όσοι είχαν διαταραχές ψυχικής υγείας είχαν τα χαμηλότερα επίπεδα μέτριας δραστηριότητας από όλους, δαπάνησαν 2,5 ώρες λιγότερες εβδομαδιαίως από τις μέσες 11,8 ώρες των υγιών συνομηλίκων τους.
"Οι χρόνιες παθήσεις είναι μία αναδυόμενη επιβάρυνση για την υγεία στην εποχή μας. Γνωρίζουμε ότι η αυξανόμενη σωματική δραστηριότητα είναι σημαντική τόσο για τη διαχείριση των χρόνιων παθήσεων όσο και για την πρόληψη της ανάπτυξης νέων χρόνιων παθήσεων σε ένα άτομο, συνεπώς τα ευρήματά μας προκαλούν ανησυχίες" δήλωσε ο Terry Dwyer, Καθηγητής Επιδημιολογίας στο Ινστιτούτο George, του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας που δημοσιεύτηκε στο Διεθνές Περιοδικό της Επιδημιολογίας.
Ορισμένες καταστάσεις, όπως οι διαταραχές της αναπνοής ή της ψυχικής υγείας, μπορούν να περιορίσουν την ικανότητα των ανθρώπων να ασκηθούν, για παράδειγμα, λόγω μειωμένης παροχής οξυγόνου ή στερώντας το κίνητρό τους να συμμετάσχουν σε καθημερινές δραστηριότητες. Ωστόσο, όχι όλες οι χρόνιες παθήσεις (για παράδειγμα μερικοί τύποι γαστρεντερικών προβλημάτων και παθήσεις του δέρματος) επηρεάζουν αναγκαστικά την ικανότητα να είναι ενεργοί.
Κάποιοι ασθενείς συμμετέχοντες μπορεί να ήταν συνήθως αδρανείς, αλλά ο ρόλος της ασθένειας μπορεί να παίζει κάποιο ρόλο σε αυτό το κενό δραστηριότητας, όπου το ίδιο το γεγονός ότι πάσχει από κάποια ασθένεια να επηρεάζει την τάση των ατόμων να ασκούνται.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συνιστά στους ενήλικες να έχουν μια μέτρια δραστηριότητα για τουλάχιστον 150 λεπτά την εβδομάδα για να διατηρήσουν έναν υγιεινό τρόπο ζωής και να συμβάλουν στην εξάλειψη της εμφάνισης προοδευτικών και πιθανώς πολλαπλών χρόνιων παθήσεων.
«Τα ευρήματα είναι ιδιαίτερα σημαντικά για τους κλινικούς ιατρούς καθώς υπογραμμίζουν το γεγονός ότι οι γιατροί που θεραπεύουν τους ασθενείς για οποιαδήποτε ασθένεια θα πρέπει να τους ρωτούν, σχετικά με το πόσο χρόνο αφιερώνουν σε σωματικές δραστηριότητες.
Η ασθένεια από την οποία πάσχουν μπορεί να μην είναι αυτή που θα τους σκοτώσει, αλλά η μείωση του χρόνου που αφιερώνει κανείς στη σωματική άσκηση λόγω της εμφάνισης μιας ασθένειας, θα τους θέσει σε κίνδυνο και γι’ άλλες σοβαρές χρόνιες παθήσεις όπως ο διαβήτης και ορισμένοι τύποι καρκίνου».
Ο καθηγητής Dwyer πρόσθεσε: "Τα ευρήματά μας προσφέρουν ένα σαφές παράθυρο ευκαιρίας στο οποίο μπορούμε να δράσουμε για την αντιμετώπιση αυτού του βάρους ασθενειών για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο".