10ο Πανελλήνιο Συνέδριο Καρδιομεταβολικών Παραγόντων Κινδύνου
(3ο βραβείο προφορικής ανακοίνωσης)
In Vivo μείωση της γλυκαιμίας, της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης και της αιμοπεταλιακής συσσώρευσης μέσω χορήγησης λιποϊκού οξέος, καρνοσίνης, θειαμίνης, σε διαβητικούς ασθενείς.
Με υπερηφάνεια σας ανακοινώνουμε ότι, κατά την διάρκεια του 10ου Πανελλήνιου Συνέδριου Καρδιομεταβολικών Παραγόντων Κινδύνου, απονεμήθηκε στην φόρμουλα προστασίας από την γλυκοζυλίωση, Glucoprotect της Doctor’s Formulas, βραβείο προφορικής ανακοίνωσης για τα αποτελέσματα από την εκπόνηση της In Vivo μελέτης που έγινε στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων με επικεφαλής τον Δρ. Καρκαμπούνα Σπυρίδωνα.
Τα αποτελέσματα της μελέτης που ανακοινώθηκαν στο συνέδριο, αφορούσαν την In Vivo μείωση της γλυκαιμίας, της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης και της αιμοπεταλιακής συσσώρευσης, μέσω χορήγησης Λιποϊκού Οξέος, Καρνοσίνης, Θειαμίνης σε διαβητικούς ασθενείς.
Η Γλυκοζυλίωση είναι μια «αόρατη» φλεγμονή
Πρόκειται για μια φυσιολογική βιοχημική διαδικασία του ανθρωπίνου οργανισμού. Πιο συγκεκριμένα η γλυκοζυλίωση είναι μια ενζυματική, με πρωτεΐνες, αντίδραση της γλυκόζης.
Όταν τα υψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα υπερβαίνουν τα όρια (υπεργλυκαιμία), τότε τα μόρια γλυκόζης προσκολλώνται μη ελεγχόμενα στις πρωτεΐνες, κυρίως του συνδετικού ιστού, δηλαδή την αιμοσφαιρίνη, το κολλαγόνο και την ελαστίνη, αλλοιώνοντας τη δομή τους.
Αυτές οι επιβλαβείς ενώσεις που δημιουργούνται ονομάζονται οξειδωμένα
AGEs (Advanced Glycation End Products) ή «Τελικά Προϊόντα Προχωρημένης Γλύκανσης».
Τα καινούργια μακρομόρια που σχηματίζονται, ονομάζονται γλυκοτοξίνες και είναι ικανά να επηρεάσουν τα αγγεία, να παρέμβουν στην φυσιολογική λειτουργία των ιστών και να παράγουν ελεύθερες ρίζες, αδρανοποιώντας τα φυσικά αντιοξειδωτικά ένζυμα του οργανισμού.
Επίσης, μπορούν να αλλοιώσουν το DNA των κυττάρων, τροποποιώντας τις κυτταρικές λειτουργίες, με αποτέλεσμα τη μείωση της φυσικής μας άμυνας του οργανισμού.
Στους διαβητικούς ασθενείς το προσδόκιμο επιβίωσης μειώνεται εξ αιτίας της πρώιμης καρδιαγγειακής νόσου και των συνοδών μικροαγγειακών επιπλοκών.
Κατά την χρόνια υπεργλυκαιμική κατάσταση, οι επιπτώσεις των μικροαγγειακών αλλοιώσεων και μακροαγγειακών επιπλοκών αυξάνονται.
Υπάρχουν ενδείξεις ότι τέτοιου είδους επιπλοκές και αλλοιώσεις μπορεί ακόμη και να προηγούνται του Σακχαρώδη Διαβήτη.
- Ως Μακροαγγειακές επιπλοκές ορίζονται η ισχαιμική καρδιοπάθεια, η περιφερική αρτηριακή νόσος και η αγγειακή εγκεφαλική νόσος.
- Ως Μικροαγγειακές αλλοιώσεις ορίζονται η περιφερική νευροπάθεια, η αμφιβληστροειδοπάθεια και η μικροαλβουμινουρία.
Σύμφωνα με τις διεθνείς οδηγίες, προτείνεται η έγκαιρη γλυκαιμική ρύθμιση, ακόμη και από την κατάσταση του προ διαβήτη, ενώ κύριος στόχος της γλυκαιμικής ρύθμισης πρέπει να είναι η HbA1c (γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη) < 6,5% έτσι ώστε να επιτευχθεί η μείωση της νοσηρότητας του Σακχαρώδη Διαβήτη που σχετίζεται με τις μακροχρόνιες μικροαγγειακές επιπλοκές.
