Παθήσεις των Αρθρώσεων & Φυσική Αντιμετώπιση

Οι παθήσεις των αρθρώσεων χωρίζονται γενικά 2 κατηγορίες:

1. Οι Εκφυλιστικές Αρθροπάθειες (γνωστές και ως αρθριτικά) ανήκουν στις χρόνιες παθήσεις. Στην κατηγορία αυτή συγκαταλέγεται η Οστεοαρθρίτιδα και η Σπονδυλαρθρίτιδα.
2. Οι Φλεγμονώδεις Αρθροπάθειες (γνωστές και ως ρευματικά) ανήκουν στην κατηγορία των δυνητικά επικίνδυνων παθήσεων για την υγεία. Στην κατηγορία αυτή περιλαμβάνεται η Ρευματοειδής Αρθρίτιδα.

 

ΕΚΦΥΛΙΣΤΙΚΕΣ και ΦΛΕΓΜΟΝΩΔΕΙΣ ΑΡΘΡΟΠΑΘΕΙΕΣ

Άρθρωση είναι το σημείο στο σώμα όπου δύο ή περισσότερα οστά συνδέονται με σκοπό να διευκολύνουν την κίνηση, παρέχοντας σταθερότητα στο μυοσκελετικό σύστημα. Η δομή της άρθρωσης αποτελείται από τον αρθρικό χόνδρο, το αρθρικό υγρό και τον αρθρικό θύλακα (σύνδεσμοι, τένοντες, ίνες κολλαγόνου).

Καθημερινά οι αρθρώσεις επωμίζονται ένα σημαντικό μέρος από το συνολικό βάρος του σώματος. Αυτό τις καθιστά ιδιαίτερα επιρρεπείς στη σταδιακή αλλοίωση τους και σε τραυματισμούς!

Εντός των αρθρώσεων, οι περιοχές του χόνδρου υποστηρίζουν τα κοντινά οστά προσφέροντας προστασία, απορροφώντας δονήσεις και κραδασμούς που βιώνουμε όταν κινούμαστε και εμποδίζοντας την λείανση μεταξύ των οστών.

Σε περιπτώσεις φθοράς του χόνδρου ή έλλειψης αρθρικού υγρού, τα οστά «τρίβονται» μεταξύ τους με τέτοιο τρόπο που προκαλεί φλεγμονή, οίδημα, πόνο, απώλεια κινητικότητας και μερικές φορές αλλαγές στο σχήμα της άρθρωσης.

Οι όροι εκφυλιστική ασθένεια των αρθρώσεων, εκφυλιστική αρθροπάθεια και οστεοαρθρίτιδα χρησιμοποιούνται συχνά εναλλακτικά. Η κύρια αιτία της εκφυλιστικής ασθένειας των αρθρώσεων είναι η ηλικία και η γενική φθορά λόγω της φυσικής διαδικασίας γήρανσης του σώματος. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που μπορούν να ενθαρρύνουν, ακόμη και να επιδεινώσουν τις αρθροπάθειες.

Αυτοί είναι οι εξής:

• η συχνή ανύψωση βαρέων αντικειμένων
• η γενετική προδιάθεση
• το φύλο και η ηλικία
• τραυματισμοί που προκαλούν δυσμορφίες
• η επαναλαμβανόμενη κακή στάση του σώματος

Η εκφυλιστική ασθένεια των αρθρώσεων συνήθως δεν διαγιγνώσκεται μέχρις ότου τα οδυνηρά συμπτώματα να προκαλέσουν στον ασθενή την ανάγκη για περαιτέρω ιατρική εξέταση.

Όμως η κατάσταση αυτή έχει ξεκινήσει την ανάπτυξη της πολλά χρόνια πριν!

Βασική της λειτουργία είναι η κατανομή των φορτίων και η μείωση των πιέσεων στο υποχόνδριο οστό. Κατά τη διάρκεια της φόρτισης παραμορφώνεται, και μετά την άρση της λαμβάνει πάλι το αρχικό της σχήμα. Ο αρθρικός χόνδρος έχει ιδιότητες που του επιτρέπουν να δέχεται φορτία και να απορροφά κραδασμούς. Το 60-80% του συνολικού όγκου του αρθρικού χόνδρου αποτελείται από νερό, ενώ από το ξηρό βάρος του, το 50% αποτελείται από κολλαγόνο και το υπόλοιπο 50% από χονδροκύτταρα και από άλλες ενώσεις του μεσοκυτταρίου χώρου, όπως πρωτεογλυκάνες, λιπίδια, ανόργανα άλατα. Το πάχος του χόνδρου στις αρθρικές επιφάνειες ποικίλλει από 2-4 χιλιοστά και μειώνεται με τη γήρανση. Τρέφεται με διάχυση από το αρθρικό υγρό. Αυτό παράγεται από τον αρθρικό υμένα και η ποσότητά του σε μια φυσιολογική άρθρωση είναι ελάχιστη.

 

ΟΣΤΕΟΑΡΘΡΙΤΙΔΑ και ΡΕΥΜΑΤΟΕΙΔΗΣ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ

Υπάρχουν πάνω από 100 διαφορετικοί τύποι αρθροπάθειας, όμως η οστεοαρθρίτιδα αποτελεί την συνηθέστερη. Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι η δεύτερη πιο κοινή μορφή αρθρίτιδας. Θεωρείται αυτοάνοσου αιτιολογίας επειδή προκαλείται από το ανοσοποιητικό σύστημα, το οποίο επιτίθεται στους υγιείς ιστούς του σώματος. Ενώ η οστεοαρθρίτιδα προκαλείται από μηχανική φθορά στις αρθρώσεις και ως εκ τούτου δεν χαρακτηρίζεται ως αυτοάνοση ασθένεια.

Τόσο η οστεοαρθρίτιδα όσο και η ρευματοειδής αρθρίτιδα οδηγούν σε πόνο, οίδημα, φλεγμονή και τελικά βλάβη ή παραμόρφωση αρθρώσεων.

Η εκφυλιστική ασθένεια των αρθρώσεων είναι μια προοδευτική διαταραχή η οποία επιτίθεται στον χόνδρο της άρθρωσης. Ο αρθρικός χόνδρος είναι ο σκληρός ιστός που καλύπτει την κατάληξη των οστών επιτρέποντας σε αυτά την ομαλή κίνηση, μειώνοντας την πίεση στο υποχόνδριο οστό.

Αυτή η καλοήθης χρόνια πάθηση έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση του χόνδρου με την πάροδο του χρόνου, κάτι που αναπόφευκτα οδηγεί σε πόνο στις αρθρώσεις, φλεγμονή, οίδημα και κινητικά προβλήματα.

Η δομή του αρθρικού χόνδρου αποτελείται από 65% έως 80% νερό, ενώ το υπόλοιπο αποτελείται από τρία συστατικά: κολλαγόνο, πρωτεογλυκάνες και χονδροκύτταρα.

Το κολλαγόνο είναι ένας τύπος ινώδους πρωτεΐνης που δρα ως φυσικό "δομικό στοιχείο" του σώματος για το δέρμα, τους τένοντες, τα οστά και άλλους συνδετικούς ιστούς.

Οι πρωτεϊνογλυκάνες συνυπάρχουν με το κολλαγόνο για να σχηματίσουν έναν ιστό που μοιάζει με πλέγμα, ο οποίος θα επιτρέπει στον χόνδρο να απορροφά τους κραδασμούς, ενώ τα χονδροκύτταρα κυρίως παράγουν τον χόνδρο και τον βοηθούν να παραμείνει άθικτος καθώς τα χρόνια περνάνε.

Μερικοί από τους τρόπους με τους οποίους μπορείτε να βοηθήσετε το σώμα να διατηρήσει τον τόσο πολύτιμο αρθρικό χόνδρο και να μειώσει τη φλεγμονή είναι να προσθέσετε στην καθημερινότητα σας αντιοξειδωτικά και ειδικά θρεπτικά στοιχεία, που για ποικίλους λόγους μέχρι σήμερα δεν λαμβάνατε σε επάρκεια.

Αυτά είναι τα λιπαρά οξέα, τα αντιοξειδωτικά, τα μεταλλικά στοιχεία και οι βιταμίνες που υποστηρίζουν το ανοσοποιητικό σύστημα, ενώ τα θρεπτικά συστατικά που είναι ικανά να μειώσουν τον πόνο και βοηθήσουν στον υγιή σχηματισμό ιστών και οστών είναι η γλυκοζαμίνη, η χονδροϊτίνη και το MSM.

Επιπρόσθετα, παράγοντες όπως το κολλαγόνο τύπου ΙΙ (ταυτόσημο με αυτό του ανθρώπινου οργανισμού) και o χόνδρος καρχαρία, μπορούν να λειτουργήσουν λιπαίνοντας την άρθρωση, παρέχοντας ευκαμψία σε αυτή ή σταματώντας τις επιθέσεις των Τ κυττάρων.

Η φθορά του χόνδρου μπορεί να προκληθεί από ένα συνδυασμό παραγόντων, όπως είναι:

• Η γενετική προδιάθεση
• Οι φλεγμονές,
• Οι κακές διατροφικές επιλογές,
• Η έλλειψη σωματικής δραστηριότητας
• Οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις
• Η γήρανση (κανονική "φθορά" στο σώμα)

∴ Οι άνθρωποι με οστεοαρθρίτιδα καθώς μεγαλώνουν η κίνηση τους γίνεται πιο οδυνηρή, επειδή τα οστά τρίβονται μεταξύ τους, αντί να προστατεύονται από την ολισθηρή ουσία που κανονικά θα έπρεπε να δρα ως ρυθμιστικός παράγοντας μεταξύ των οστών.

Συμπτώματα οστεοαρθρίτιδας μπορούν να αναπτυχθούν σε ολόκληρο το σώμα, συγκεκριμένα όπου υπάρχει άρθρωση. Συνήθως όμως, επηρεάζει σημαντικά τη σπονδυλική στήλη (άνω και κάτω πλάτη), τον αυχένα, τους γοφούς, τα γόνατα και τα χέρια.

Τα συμπτώματα της οστεοαρθρίτιδας συνήθως περιλαμβάνουν:

1. πόνο στις αρθρώσεις
2. δυσκαμψία (κυρίως τις πρωινές ώρες ή μετα από μια περίοδο αδράνειας)
3. προβλήματα κινητικότητας, τα οποία επιδεινώνονται καθώς η ασθένεια εξελίσσεται
4. Πρήξιμο – Ερυθρότητα – Ευαισθησία

Η φύση της οστεοαρθρίτιδας είναι εκφυλιστική, καθώς η πάθηση τείνει να επιδεινώνεται με το πέρασμα του χρόνου.

Δυστυχώς γνωστή "θεραπεία" αυτή τη στιγμή για να την σταματήσει από την πρόοδο ή να αντιστρέψει τις βλάβες που έχουν ήδη γίνει, δεν υπάρχει.

Συμπερασματικά, η πρόληψη είναι απαραίτητη και μεγάλης σημασίας!

Χωρίς φροντίδα, η εκφυλιστική ασθένεια των αρθρώσεων συνήθως επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου και μπορεί να αρχίσει να επηρεάζει όλες τις μεγάλες αρθρώσεις του σώματος.

Γενικά, επιλέγοντας ένα τρόπο ζωής με μικρές προσαρμογές στην καθημερινότητα, είναι δυνατό να διαχειριστεί κάποιος προληπτικά την έκταση της υποβάθμισης του χόνδρου.

Αντιμετωπίζοντας προληπτικά την οστεοαρθρίτιδα, μπορούν οι ασθενείς να ανακουφιστούν από τα συμπτώματα, αλλά και να αποτρέψουν την ανάπτυξη προβληματικών δευτερογενών συνθηκών.

Για να βελτιωθεί η διάθεσή του ασθενούς και για να μπορεί να χειριστεί το άγχος της μάχης μιας εκφυλιστικής ασθένειας, οι κύριοι στόχοι για όλες τις εκφυλιστικές παθήσεις των ιστών ή των αρθρώσεων είναι οι εξής:

• μείωση της φλεγμονής και του πρηξίματος
• έλεγχος πόνου
• διατήρηση ενός υγιούς σωματικού βάρους, έτσι ώστε να ασκούνται λιγότερες πιέσεις στις εύθραυστες αρθρώσεις.

 

ΦΥΣΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Ως παρενέργεια του χρόνιου πόνου και περιορισμού της κινητικότητας ή ακόμα και την εργασίας, μπορεί να επιφέρει κατάθλιψη και αίσθημα απελπισίας, προβλήματα ύπνου και αύξηση βάρους.

• Άσκηση

Η άσκηση θεωρείται μία από τις σημαντικότερες θεραπείες για την εκφυλιστική ασθένεια των αρθρώσεων. Είναι σημαντική για τη μείωση της φλεγμονής, την αύξηση της ευελιξίας, την ενίσχυση των μυών, την ενίσχυση της κυκλοφορίας και την υποστήριξη ενός υγιούς σωματικού βάρους.

Είναι απαραίτητη για να διευρύνεται η εμβέλεια της κίνησης των αρθρώσεων.

Με την ενίσχυση ορισμένων μυών και την απώλεια του υπερβολικού βάρους, είναι δυνατό να μειωθεί η ποσότητα του στρες που ασκείται στις αρθρώσεις.

Ευεργετικοί και λιγότερο επώδυνοι τύποι άσκησης είναι το περπάτημα, το κολύμπι και οι αεροβικές ασκήσεις στο νερό.

Όλα αυτά βοηθούν στη μείωση της σοβαρότητας των συμπτωμάτων και στη βραδεία εξέλιξη της νόσου, ώστε να αποφευχθεί η διόγκωση του χόνδρου και η αύξηση του αρθρικού υγρού που είναι αποτέλεσμα παθολογικών καταστάσεων, οι οποίες είναι συνήθως φλεγμονώδες.

Επιπλέον, ας μην ξεχνάμε τα διανοητικά οφέλη της άσκησης! Η τακτική άσκηση είναι ο ιδανικός τρόπος για τη μείωση του άγχους, τη βελτιώση της διάθεσής, τον έλεγχο των ορμονών του στρες, όπως είναι η κορτιζόλη, και την προαγωγή του ποιοτικού ύπνου.

• Σωματικό Βάρος

Διατηρήστε ένα υγιές βάρος. Αυτό πρέπει να θεωρηθεί ως μια μακροπρόθεσμη αλλαγή τρόπου ζωής, και όχι ως μια αναζήτηση γρήγορης δίαιτας με πολύ χαμηλή περιεκτικότητα σε θερμίδες, που το πιο πιθανό είναι να οδηγήσει σε ανεπάρκειες θρεπτικών συστατικών απαραίτητων για τον περιορισμό περαιτέρω τραυματισμών.

• Ύπνος

Το σώμα έχει ανάγκη από ύπνο και χαλάρωση. Όταν υπάρχει έλλειψη αυτών των δυο, σημαίνει ότι οι αρθρώσεις και οι μύες έχουν λιγότερο χρόνο να αποκατασταθούν, ενώ οι ορμόνες του στρες, το σωματικό βάρος και η φλεγμονή τείνουν να αυξάνονται. Συστήνονται επτά έως εννέα ώρες ύπνου καθημερινά, για να αποκαταστήσετε τον κατεστραμμένο ιστό, έτσι ώστε να ανακουφιστούν οι αρθρώσεις από το καθημερινό στρες που βιώνουν.

• Διατροφή

Οι έρευνες έχουν δείξει ότι οι κακές διατροφικές επιλογές αυξάνουν τη φλεγμονή και τα ένζυμα που καταστρέφουν το κολλαγόνο, καθώς και άλλες πρωτεΐνες που είναι σημαντικές για τη διατήρηση των υγειών ιστών. Τα τρόφιμα που προωθούν τη φλεγμονή είναι τα εξής:

1. Τα εξευγενισμένα φυτικά έλαια
2. Τα παστεριωμένα γαλακτοκομικά προϊόντα και τα συμβατικά κρέατα, πουλερικά και αυγά, τα οποία περιέχουν προστιθέμενες ορμόνες, αντιβιοτικά και ωμέγα-6 που συμβάλλουν στη φλεγμονή
3. Οι εξευγενισμένοι υδατάνθρακες, τα μεταποιημένα προϊόντα σιτηρών και τα προστιθέμενα σάκχαρα
4. Τρανς λίπη / υδρογονωμένα λίπη

 

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗΣ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΩΝ

Μπορεί να μην είναι δυνατό να θεραπευθούν πλήρως οι ασθένειες των αρθρώσεων, υπάρχουν όμως πολλές επιλογές φυσικής αντιμετώπισης των αρθροπαθειών διαθέσιμες που είναι ικανές να έχουν μεγάλο αντίκτυπο στην καθημερινότητα του ασθενούς.

Γενικά, ενθαρρύνουμε την εξερεύνηση των συντηρητικών θεραπειών πριν την επιλογή της χειρουργικής επέμβασης. Πολλές μη χειρουργικές μέθοδοι διαχείρισης του πόνου και διαχείρισης των αρθροπαθειών μπορούν να μειώσουν τις αρνητικές επιπτώσεις.

Όταν εφαρμόζονται αποτελεσματικά, οι ακόλουθες στρατηγικές επιτρέπουν συχνά στους ασθενείς να ζουν τη ζωή που αγαπούν χωρίς να παρεμποδίζονται σοβαρά από τις ασθένειες των αρθρώσεων.

Η διάβρωση του χόνδρου είναι γενικά αναγνωρισμένη ως αναπόσπαστη εκδήλωση της αρθριτικής νόσου, η οποία συχνά συνοδεύεται από την ανάπτυξη και την εξέλιξη της φλεγμονής που σχετίζεται με αυτήν.

Τα φάρμακα μπορεί να παρέχουν μόνο μερική ανακούφιση από αυτόν τον χρόνιο πόνο και μπορεί να σχετίζονται με ανεπιθύμητα αποτελέσματα.

Μια προσέγγιση με συμπληρώματα διατροφής που είναι πλούσια σε απαραίτητα θρεπτικά συστατικά, κατάλληλα για την υγεία και την ενίσχυση της άρθρωσης και του αρθρικού χόνδρου όπως είναι η χονδροϊτίνη, η γλυκοζαμίνη, το μεθυλοσουλφονυλομεθάνιο, το κολλαγόνο τύπου ΙΙ (βιοσυμβατό με αυτό του οργανισμού) και ο χόνδρος καρχαρία, είναι ιδανικά για τη διαχείριση του χρόνιου πόνου και της σχετικής αναπηρίας που σχετίζεται με πόνο στην πλάτη, ινομυαλγία, οστεοαρθρίτιδα, πόνο στον αυχένα και σοβαρούς πονοκεφάλους ή ημικρανίες.