Επίπεδα βιταμίνης D & Κίνδυνος Εμφράγματος του Μυοκαρδίου
Οι επιδράσεις της συμπλήρωσης της Βιταμίνης D
και των επιπέδων της 25-υδροξυβιταμίνης D
στον κίνδυνο του εμφράγματος του μυοκαρδίου
και την θνησιμότητα
Υπάρχουν ουσιαστικά στοιχεία που εμπλέκουν τα επίπεδα της βιταμίνης D στην παθογένεση παραγόντων του καρδιαγγειακού κινδύνου όπως ο διαβήτης, η υπέρταση, η υπερλιπιδαιμία, η χρόνια νεφρική νόσος και η παχυσαρκία. Επιπλέον, πειραματικές μελέτες δείχνουν ότι η βιταμίνη D μπορεί να συμμετέχει σε μονοπάτια που σχετίζονται με την αθηροσκλήρωση επηρεάζοντας την κυτταρική ανάπτυξη, το οξειδωτικό στρες, την μεταφορά δια μέσου των μεμβρανών, την κυτταρική προσκόλληση και την γονιδιακή ρύθμιση.
Η Endocrine Society ορίζει τα επίπεδα της 25-υδροξυ-βιταμίνης D ([25-OH]D) ≤20 ng/mL σαν έλλειψη, τα επίπεδα 21-29 ng/ mL σαν ανεπάρκεια και τα επίπεδα ≥30 ng/mL σαν βέλτιστα. Αρκετές μετα-αναλύσεις επιδημιολογικών μελετών υπέθεσαν ότι η έλλειψη της βιταμίνης D σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο εμφράγματος του μυοκαρδίου και καρδιαγγειακή θνησιμότητα.
Μία μετα-ανάλυση πρότεινε ότι υπάρχει γενικά μια γραμμική, αντίστροφη συσχέτιση μεταξύ των επιπέδων της (25-OH)D στην κυκλοφορία και του κινδύνου της καρδιαγγειακής νόσου. Μια άλλη μετα-ανάλυση (Cochrane) έδειξε ότι η θεραπεία με βιταμίνη D μείωσε σημαντικά τη θνησιμότητα σε υποομάδες ασθενών με επίπεδα πριν την θεραπεία κάτω από 20 ng/mL. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι σε αρκετές μελέτες, η συσχέτιση μεταξύ της βιταμίνης D και του κινδύνου εμφράγματος του μυοκαρδίου ήταν εμφανής μόνο μετά από μακροχρόνια παρακολούθηση.
Στόχος της μελέτης μας ήταν να εξετάσουμε τις επιδράσεις της θεραπείας με βιταμίνη-D και της έλλειψης της στη θνησιμότητα από’ όλες τις αιτίες και το έμφραγμα του μυοκαρδίου σε ασθενείς με έλλειψη της βιταμίνης-D χωρίς προηγούμενο ιστορικό εμφράγματος του μυοκαρδίου σε σχέση με 3 διαφορετικά επίπεδα αναφοράς της (25-OH)D όπως ορίζεται από την Endocrine Society.
Με βάση τη μακροχρόνια παρακολούθηση, η μελέτη μας διαπίστωσε ότι οι ασθενείς με επίπεδα μετά τη θεραπεία της (25-OH)D πάνω από 30 ng/mL είχαν χαμηλότερη συχνότητα εμφράγματος και θνησιμότητας από κάθε αιτία. Αυτά τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι, η στόχευση επίπεδων της 25(OH)D πάνω από 30 ng/mL μπορεί να βελτιώσουν την πρόγνωση στο πλαίσιο της πρωτογενούς πρόληψης μεταξύ των ατόμων με έλλειψη της βιταμίνης D.
Η μελέτη μας φαίνεται να ενοποιεί και να παρέχει μια εξήγηση για ορισμένα από τα αντιφατικά δεδομένα που σχετίζονται με την βιταμίνη D και τη συσχέτισή της με το έμφραγμα του μυοκαρδίου και την θνησιμότητα από κάθε αιτία. Αυτά τα δεδομένα παρέχουν επίσης μια πιθανή μοναδική προοπτική σχετικά με τη συσχέτιση του εμφράγματος του μυοκαρδίου και της θνησιμότητας σε σχέση με την ανεπάρκεια της βιταμίνης-D και την συμπλήρωση της.
Το εύρημα μας για σημαντικά χαμηλότερη θνησιμότητα από’ όλες τις αιτίες όταν τα επίπεδα της βιταμίνης-D διατηρήθηκαν >20 ng/mL μετά τη θεραπεία σε σύγκριση με ασθενείς που δεν έλαβαν θεραπεία και των οποίων τα επίπεδα παραμένουν ≤20 ng/mL, είναι συνεπής με αρκετές προηγούμενες προοπτικές μελέτες με μακροχρόνια παρακολούθηση και μετα-αναλύσεις τυχαιοποιημένων μελετών.
Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι ο στόχος των επιπέδων της (25-OH)D≥30 ng/mL μπορεί να παρέχει προστασία έναντι του εμφράγματος του μυοκαρδίου. Ο παθοφυσιολογικός μηχανισμός για τα ευρήματά μας παραμένει θεωρητικός. Η κυρίαρχη αιτία θνησιμότητας σε ασθενείς με επίπεδα (25-OH)D ≤20 ng/mL είναι πιθανώς πολυπαραγοντική και πιθανόν σχετίζεται με τα πλειοτροπικά αποτελέσματα της βιταμίνης D στην ανοσία, στην καρδιαγγειακή υγεία και στις μεταβολικές ανωμαλίες που σχετίζονται με την έλλειψή της.
Επιπλέον, τα δεδομένα μας υποδηλώνουν ότι, σε ασθενείς με έλλειψη της βιταμίνης D, τα επίπεδα 21-29 ng/dL της (25-OH)D, μετά τη θεραπεία, μπορεί να παρέχουν ανεπαρκή προστασία έναντι του εμφράγματος του μυοκαρδίου και για να προκύψει σημαντικό όφελος στο έμφραγμα του μυοκαρδίου μετά τη θεραπεία τα επίπεδα της (25-OH)D θα πρέπει να είναι >30 ng/dL.
Πειραματικές μελέτες έχουν δείξει ότι η βιταμίνη D αναστέλλει τη μετατροπή των μακροφάγων σε αφρώδη κύτταρα, αυξάνει την εκροή της χοληστερόλης στα μακροφάγα, βελτιώνει τον σχηματισμό του ενδοθηλιακού οξειδίου του αζώτου, προάγει την αγγειακή αποκατάσταση και μειώνει τη θρομβογένεση καθώς και τη φλεγμονή.
Όλοι αυτοί οι μηχανισμοί μπορεί να παίζουν ρόλο στην παροχή της προστατευτικής δράσης
έναντι της αθηροθρομβωτικής διαδικασίας όπως είναι το έμφραγμα του μυοκαρδίου.
Τα αποτελέσματα από την τρέχουσα μελέτη μας υποδηλώνουν ότι σε ασθενείς με έλλειψη της βιταμίνης D και χωρίς προηγούμενο ιστορικό εμφράγματος του μυοκαρδίου, η θεραπεία της (25-OH)D σε επίπεδα >20 ng/mL συσχετίστηκε με σημαντικά χαμηλότερο κίνδυνο θνησιμότητας από’ όλες τις αιτίες.
Η μελέτη μας υπογραμμίζει επίσης ότι σε αυτόν τον πληθυσμό η μείωση του κινδύνου για έμφραγμα του μυοκαρδίου παρατηρήθηκε μόνο με την αύξηση των επίπεδων της (25-OH) D σε ≥30 ng/mL.
Πηγή Άρθρου:
Journal of the Endocrine Society, 2021, Vol. 5, No. 10, 1–11 Clinical Research Article https://doi.org/10.1210/jendso/bvab124